10/20/2013

Nos habéis anulado

Miles de palabras
sonando sólo una.
Griterío y reclamo.
Queremos pan!

ciertamente
aullando
como lobos hambrientos.

Cierran los caminos.
Abrimos el espíritu.
Llamamos más alto.
Queremos pan!

Lo que nos han quitado,
dejándonos
sin trabajo,
sin ayudas.

derrochando lo
que con sudor
habíamos ganado.

Nos habéis vendido a los mercados,

Esto es una masacre
acunada por conciencias muertas.

Nos habéis dejado de lado.

Os habéis aprovechado
de un papel de servicio
que nunca habéis asumido,
y nunca habéis respondido de él.

Sois el mal, lo malo.

La herida en el costado de este cuerpo social.

Nos ahogáis.
Nos arrinconáis.

Ya no os somos útiles.

Ya no sacáis el provecho material de antes.

Nos habéis anulado.

Ens heu anulat

Milers de paraules
sonant només una.
Cridoria i reclam.
Volem pa!

Certament
udolant
com llops afamats.

Tanquen els camins.
Obrim l'espirit.
Cridem més alt.
Volem pa!

El que ens han tret,
deixant-nos 
sense feina,
sense ajuts.

Malbaratant allò
que amb suor
haviem guanyat.

Ens heu venut als mercats,

Això és una masacre
bresolada per conciencies mortes.

Ens heu deixat de costat.

Us heu aprofitat
d'un paper de servei
que mai heu assolit,
i mai heu respòs d'ell.

Sou el mal, el dolent.

La ferida al costat d'aquest cos social.

Ens ofegueu.
Ens arraconeu.

Ja no us som útils.

Ja no treieu el profit material de abans.

Ens heu anulat.


10/14/2013

Alunada


Un baño de luna alunó tu cara
hermosa dama.

Heriste el firmamento con tu osada mirada.

El Sol, astro hacedor de la luz que te llegó
quiso tomar participación
y salió de su sitio para venir a tu azotea
de ciudad sin nombre.

Las estrellas se agolparon
observando tal fenómeno.

Habías roto los ciclos y las esferas del mundo
disonantes perdieron su ritmo.

La Luna enmudeció y se escondió en lo profundo
del océano que la creó.

Tomaste vuelo, cual ícara alzando tus brazos,
palmoteando un aire que te arrastraba.

No estabas sola.
Unos niños miraban.
Sólo ellos advirtieron lo que pasaba.

Alunada engendraste un ser nuevo
para el mañana.

10/06/2013

Qué arco tensa

¿Qué arco tensa este tiempo asistido por la mente activa? 
¿Qué puente cruzaría, si posible fuera estar a uno u otro lado? 
¿Qué quimera se entreteje, acercando su veneno, para atraparme? 
¿Qué mirada calmaría mi sed de justicia pretendida a pesar de una esperanza que difusa se disipa? 
¿Qué pecado cometido paga prenda y aísla? 
¿Qué hicimos, que todo parece perdido y nos tiene contenidos? 
¡Fuimos! 
¡Estuvimos!